Witte oliebollen

Oliebollentochten en het weer, het levert nogal eens bijzondere verrassingen op.
Dit jaar een heel vreemde combinatie: veel natte sneeuw en daarna vorst in de aanloop naar de tocht maakte dat nogal wat mensen van de tocht afzagen, of niet fietsend maar anders kwamen.

Ook ik had daar mee te maken. 's Ochtends om zeven uur weggefietst vanuit Gouda voor de 100 km inlooprit. Met een noppenband achter voor extra grip. Jammer alleen dat er her en der stukken weg en fietspad toch glad waren, of dat de opgevroren sneeuwriggels je alle kanten op lieten schuiven. Na 10 km besloot ik dat het onverantwoord was om op die manier naar Nijmegen te gaan. Vooral omdat er 's avonds ook nog teruggefietst zou moeten worden. Onder dergelijke omstandigheden moet je volledig geconcentreerd blijven, de hele weg lang. En dan is 250 km net iets te veel van het goede.
Dus omgekeerd en naar huis gefietst.

Omdat ik aangekondigd had dat er Sjalies in Nijmegen zouden zijn, ben ik maar in de auto gestapt om toch aanwezig te kunnen zijn. Bovendien zouden twee studenten van de hogeschool voor de journalistiek komen voor opnames ten behoeve van een documentaire over fietscultuur in Nederland. Dit afstudeerproject wil ik natuurlijk van harte ondersteunen!

De autosnelwegen waren wel goed berijdbaar. Maar de wegen en fietspaden die ik onderweg zag, waar ik anders met de fiets overheen had gemoeten, onderstreepten de juistheid van mijn eerdere beslissing niet op de fiets te gaan.

Ik had er al helemaal op gerekend om de tocht zelf dus niet mee te kunnen fietsen, maar Ellen bood haar Quest aan voor mij, zodat ik wel kon fietsen (ook met gewone schoenen).

En daar kwam dus het andere weer tevoorschijn: een strak blauwe lucht en een prachtig zonnetje maakte het besneeuwde landschap heel bijzonder. Als achterrijder van de eerste, langzame, groep ging ik op weg. Om al heel snel de hele groep op een prachtige ijsbaan te zien staan. Dat stuk route ging hem dus niet worden. Maar even uitgestapt om mensen om te keren, of even op gang te duwen wanneer het achterwiel totaal geen grip kreeg. Zo nu en dan stond iemand opeens achterstevoren of dwars op de weg. Zelfs bij lage snelheid kan dat goed schrikken zijn.

Doordat iedereen extra alert reed zijn er - voor zover ik weet - geheel geen ongelukken gebeurd. En dat is goed nieuws, want in flinke groepen velomobielen wil er nog wel eens een kop-staart botsinkje voorkomen. Ook de lekke banden bleven ons bespaard, voor zover ik weet heeft er slechts 1 iemand een bandje verwisseld, handig bij de tussenstop.

Die tussenstop was trouwens zeer goed geregeld. Bij de Waard van Kekerdom was heerlijke taart, koffie en thee "die toch op moet" dus navullen tot het op is. En een uitbater die de stemming uitstekend aanvoelde. Prachtig geregeld!

Terug bij Elan in het (lig)fietscentrum Nijmegen was ook de snert, (of linzensoep voor de vegetariers) en de oliebollen goed geregeld.
Ellen, Hans, Rob, Jos en alle anderen die georganiseerd en meegeholpen hebben: heel hartelijk bedankt!